அது
ஆனால் நேற்றுத்தான் ......
வாழ்க்கைக்கோளத்திலிருந்து
அதிர்வுறுகின்ற
வடிவமற்ற சந்தமற்ற
ஒரு சின்னஞ்சிறு துண்டாய்
என்னை நானே
நினைத்துக்கொண்டேன் .
தற்போது
நான் தெரிந்துகொண்டேன் :
நானே இந்தப்பிரபஞ்சம் .
எனக்குள் இயங்கும்
எல்லா வடிவமுள்ள
ஒழுங்கான துண்டுகளில்
இயங்கும் எல்லா உயிரும் நானே -

கலீல் கிப்ரான் , மணலும் நுரையும்

Don't answer !

ஒரே ஒருமுறை தான்
பேச்சற்றுப்போனேன்
அது
நீ யார் ? என ஒரு மனிதன்
கேட்டபோது !

Know yourself

அறிவார் அறிக 

ஒண்ணா நயனத்தில் உற்ற ஒளிதன்னை
கண்ணாரப் பார்த்து கலந்தங்கிருந்திடில்
விண்ணாறு வந்து வெளிகண்டிடவோடிப்
பண்ணாமல் நின்றது பார்கலுமாமே

நாட்டம் இரண்டும்  நடுமூக்கில் வைத்திடில்
வாட்டமும் இல்லை மனைக்கும் அழி வில்லை
ஓட்டமும் இல்லை உணர்வில்லை தானில்லை
தேட்டமும் இல்லை சிவனவனாமே

நயனம் இரண்டும் நாசிமேல் வைத்திட
டுயர்வெலா வாயுவை உள்ளே அடக்கி
துயரற நாடியே தூங்கவல்லார்க்கு
பயனிது காயம் பயமில்லை தானே

- திருமூலர்

Why things happen as they do and when they do?

How strange  that you, the children of Time and Space , are not aware as yet that Time is the Universal memory inscribed on the tablet of Space. If everything at all- not only that which of you have a vivid collection, but that as well of which you are entirely unaware, you, being limitted by senses, can yet remember certain things between your birth and death, how much more so can Time which was before your birth and lasts indefinitely beyond your death?

I say to you that Time remembers everything at all- not only that which you have a vivid recollection, but that as well of which you are entirely unaware.

For there is no oblivion in Time; no, not of the slightest movement or breath or whim. All that is kept in the memory of Time is graven deep upon the things in the Space.

The very earth you tread; the very air you breath, the very house you dwell in can readily reveal to you the most minute details in the records of your lives, past, present and to come , had you but the stamina to read and the keenness to grasp the meaning.

In life as in death; on the earth and beyond the earth, you never are alone, but are in constant company of things and beings which have their share in your life and death, as you have yours in their life and death. As you partake of them , so they partake of you; and as you seek them, so they seek you.

Man has a will in everything; and each thing has a will in man. The interchange goes on uninterrupted.But the woefully bad accountant is the failing memory of Man. Not so the faultless memory of Time which keeps a most exact account of Man's relations with his fellow men and all the other beings in the Universe, and forces him to settle his accounts each twinkling of an eye , life after life and death after death.

MIKHAI NAIMY... the book of Mirdad.

Admit it ....

Admit It and Change Everything

Define and narrow me,

You starve yourself of yourself.


Nail me down in a box of cold words,

That box is your coffin.

I do not know who I am.


I am in astounded lucid confusion.


I am not a Christian, I am not a Jew,

I am not a Zoroastrian,


And I am not even a Muslim.


I do not belong to the land,

or to any known or unknown sea.


Nature cannot own or claim me, nor can heaven,


Nor can India, China, Bulgaria,


My birthplace is placelessness,


My sign to have and give no sign.


You say you see my mouth, ears, nose—

they are not mine.


I am the life of life.


I am that cat, this stone, no one.

I have thrown duality away like an old dishrag,


I see and know all times and worlds,


As one, one, always one.


So what do I have to do to get you to admit who is speaking?


Admit it and change everything!


This is your own voice echoing off the walls of God.

Rumi, 1207 - 1273 AD)(

Truth

Truth is not a commodity
that is not wanted by people
They think they already know it
They think 'who needs it?'
The moment a person becomes interested in truth,
he is no more part of the mob-
he becomes an individual.
That very interest creates individually.
You start existing only when you start searching for truth.
But the search is arduous.
It needs courage, it needs intelligence,
It needs awareness.

OSHO

O my world

உலகே !

நீ எவ்வளவு கருணையுடன் விளங்குகின்றாய்?

பெற்றதை இழந்து 

மீண்டும் பெறமுடியாது தத்தளிக்கும் 

உன் மக்களுக்காக 

நீ சேமித்து வைத்திருக்கும் 

உனது பேராற்றல் எவ்வளவு விந்தையானது!

நாங்கள் கூக்குரலிடுகின்றோம்.

நீ புன்முறுவல் பூக்கிறாய். !

நாங்கள் திடுமென ஓடி மறைந்து அழிக்கிறோம்;

நீ நிலைத்து செழித்து நிற்கிறாய்!

நாங்கள் தீமைகளைப்பற்றியே பேசிக்கொண்டிருக்கின்றோம். 

நீ பேசாமலிருந்து தூய்மை காட்டுகிறாய்.

நாங்கள் அறம் பிறழ்ந்திருக்கிறோம்

நீ அறத்தின் வடிவாக திகழ்கிறாய்.

கனவுகளின்றி நாங்கள் உறங்குகிறோம்.

நீ  உனது புனித விழிப்பில் கனவுகள் காண்கின்றாய்.

நாங்கள் நின் மார்பில் 

வேலாலும் வாளாலும் துளைக்கிறோம் 

நீயோ , மருந்திட்டு 

எங்கள் காயங்களுக்கு கட்டுப் போட்டு 

ஆற்றி நலம் செய்கிறாய்.

நின் வயல்களில் நாங்கள் 

மண்டையோடுகளையும் , எலும்புகளையும் 

விதைக்கிறோம்.

நீயோ அவற்றிலிருந்து 

புல்லையும் பசிய மரங்களையும் 

விளைவிக்கின்றாய். 

நாங்கள் எங்கள் கழிவுகளை 

நின் மார்பிலே கொண்டு வந்து கொட்டுகிறோம்.

நீயோ , எங்கள் களஞ்சியங்களை 

தானியங்களை நிறைத்துவிடுகிறாய்

திராட்சை பானம் செய்யும் இடங்களை, 

திராட்சை கனிகளால் நிறைத்துவிடுகிறாய். 

நாங்கள் வெடிகுண்டு செய்ய 

உனது மூலப்பொருளை தோண்டி எடுக்கிறோம் 

நீயோ எங்கள் மூலப்போருல்களில் இருந்து

எழில்குலுங்கும் அள்ளி மலர்களையும் 

ரோஜா மலர்களையும் தொற்றுவிக்கின்றாய்.

உலகே 

நீ கதிரவன் பழுக்க வைத்த கனியோ?

வானப்பெரு நிலத்தில் வேர் ஊன்றி 

எல்லையற்ற பரவெளியில் கிளை பரப்பி 

நின்று கொண்டிருக்கும் 

பூரண ஞான மரத்தின் அழகுக் கனியோ !

வானத்தேவன் உள்ளங்கையில் 

காலதேவன் வைத்த கருமணியோ நீ?

உலகே நீ யார்?

நீ எதனால் ஆக்கப்பெற்றிருக்கிறாய்?

உலகே நீ தான் நான்.

நீயே என் கண். நீயே என் பார்வை.

நீயே என் அறிவு. நீயே என் கனவு.

நீயே என் பசியும், தாகமும்.

நீயே என் கவலையும் மகிழ்ச்சியும்

நீயே என் மறதியும் நினைவும்

என் கண்களில்  வாழும் அழகு நீ!

என் இதயத்தில் பொங்கியெழும் ஆவல் நீ.

என் உயிரின் அழியா வாழ்வு நீ!

உலகே நீயே நான்.

மூலம்: ஞானக்களஞ்சியம் கலீல் கிப்ரான்  

Search with in

பலநூறு ஆண்டுகளாகப் பலப்பலப்பிறவிகளாக அவனை நீ வெளியே தேடிக்கொண்டிருக்கிறாய். உன்னுடைய அகத்தில் தேடுகிற காலம் வந்துவிட்டது. உனக்குள்ளேயே அவனைத்தேடு. உனக்கு வெளியே நீ காணாததை, நிச்சயமாக நீ உனக்குள்ளேயே காண்பாய். அவனுக்குள்ளேயே ஒருவன் தேடியிருப்பனாகில், பிரபஞ்சபெரறிவின்முழு வரலற்றிலுமே புத்தனைக் கண்டு கொள்வதில் யாருமே தோற்றதில்லையே! விதி விலக்கு ஏதுமின்றி, உள்ளே பார்த்த ஒவ்வொருவனும், புத்தனை கண்டிருக்கின்றனர். நீயும் ஒரு விதி விலக்கில்லையே? நீயும் நிச்சயமாக விதிவிலக்காக இருக்கமுடியாது. ஏனெனில் உயிர்ச்சக்தி அதனுடைய மாசற்ற தன்மையில், புத்தனாகவே இருக்கிறது.

மூலம்: ஓஷோ 

Observer and the Observed

Please explain . Is life an observer and death observed?
No, both are observed- life and death. Beyond both is the observer. You cannot call that observer 'life' because life contains death in it. You cannot call that observer 'death' because the death presupposes life. That observer is just transcendence.

         That which you are is neither life nor death. You pass through life, you pass through death but you are neither. You are just a witness to it all. You pass through happiness, you pass through misery, you pass through disease, you pass through health, you pass through success,you pass through failure - but you are none of these. You remain the watcher and you remain the witness.
    
         That witnessing is beyond all dualities. So don't try to make it identified with one part of the polarity. Life is one part of the same circle in which the other half , death exists. Death and life are not apart, they are together. death and life are two aspect of the same energy, two faces of the same coin- on one side life and the other side death. Can you think of life without death? Or can you think of death without life? So they are not really opposites but complementariness. They are friends and not enemies; They are business partners.

         I can understand your question. You would like to get identified with life, so that you can say ,'I am immortal.No death for me.' That is your hankering. And I am not saying that you are not immortal, but the word 'immortal' is not right. You are eternal, not immortal. Immortal means you have no death- always life.  'Eternity'  means you don't have either.  You are part of this totality that goes on and on- through lives and through deaths, ups and downs, valleyes and peaks- and goes on moving. You are that which dies, that which lives and yet remains aloof... a lotus in the pond, untouched.

Source: Zen, the path of paradox, Osho

        

Sippi

பாரசீகக் கவி ஞானி ஜலாலுதீன்   ரூமி பாடுகிறார்:

கடலின் அடியாழத்தில் இருக்கும் முத்து,
தன் சிப்பிக்குள் இருந்தபடியே
சமுத்திரமா? அது எங்கே இருக்கிறது ? என்று கேட்கிறது.
அந்த முத்தைப்போன்றவன் தான் மனிதன்.

பாலூற்று உனக்குள் இருக்கிறது.
நீ ஏன் செம்பை எடுத்துக்கொண்டு
பாலுக்கு அலைகிறாய்?

உன் தலையில் உணவுக்கூடை இருக்கிறது.
நீ  ஏன் எச்சில் சோற்றுக்காக
வீடு வீடாய் பிச்சை எடுக்கிறாய்?

உள் கதவைத் தட்டு.
வேறு கதவுகளைத் தட்டாதே.

நீ நீருக்குள் இருக்கிறாய்.
ஆனால்  அடுத்தவனிடம்
நீர்கேட்டு அலைகிறாய்.

உன்னைச்சுற்றி இருக்கும் நீரை
நீ பார்க்க முடிவதில்லை.
நீரை உன் பார்வைக்கு மறைக்கும்
தடைகளைத்தான் உன்னால்
பார்க்க முடிகிறது.

படைப்புகளைப் பற்றி அறிய கேள்விகள் உதவும்.படைத்தவனைப்பற்றி அறிய உதவாது.
அறியாதவனே கேள்வி கேட்பான். அறிந்தவன் கேட்க மாட்டன்.
எல்லக்கேள்விகளுக்கும் விடையாக இருப்பவன் இறைவன்.
விடை இருக்கும் பொது கேள்விகள் எதற்கு?

மூலம்: அப்துல் ரகுமான் :இது சிறகுகளின் நேரம்