Moon Again

நிலவில் லயித்தவுடன்
வீட்டை நோக்கி நடக்கிறது என் நிழல்
என்னுடனேயே-  சோடோவின் ஹைக்கூ

நிலவில் லயித்தவுடனேயே ... பௌர்ணமி நிலா - இது ஜென்னில் மரபாகிவிட்டது. பௌர்ணமி இரவில் ஜென் சாதகர்கள் உறங்குவதே இல்லை. அவர்கள் மலையினூடே நடக்கிறார்கள். அங்கே அந்த நிலவு. நீர்வீழ்ச்சிகளை வெள்ளி வீழ்ச்சிகளாக மற்றும் பேரழகை பருகுகிறார்கள். முழுச்சூழ்நிளையையும் கனவு லோகமாக மாற்றிவிடும் அந்த நிலவின் ஒளியில் குளிக்கிறார்கள். சோடோ கூறுகிறார்:

நிலவில் லயித்தவுடன் 

வீட்டை நோக்கி நடக்கிறது என் நிழல்

என்னுடனேயே-  

அப்படியொரு அமைதி. யாரும் என்னுடன் இல்லை . எனது நிழல் மட்டுமே என்னருகில் நடந்து வருகிறது. இந்த அழகான அற்புதமான உலகைப்பார்த்துவிட்டு உனது ஆன்ம வீட்டுக்குள் நீ நுழையும் பொது யாருமே உன்னுடன் இருக்கமாட்டார்கள். உனது நிழல் கூட இருக்காது. உனது ஏகாந்தம் பூரணமானது. நம்முடைய இயற்கையாகவே இருக்கின்ற இந்த ஏகாந்தத்தை துய்ப்பதற்கு , தியானமும் ஒரு நடைமுறை முன்னேர்ப்ப்பாடே. 

மூலம் : ஓஷோ 

Moon again!

ஒரே பூதாத்மாதான்
ஒவ்வோர் உயிரிலும்
நிலை பெற்றிருக்கிறது
அது ஒன்றே யாயினும்
நீரில் நிலாவைப்போல்
பலவாகக் காணப்படுகிறது -  அமிருத பிந்து உபநிடதம்

குளத்து நிலா வேறு, குட்டை நிலா வேறு , நதி நிலா வேறு , கடல் நிலா வேறு என்று யாராவது சொன்னால் நகைக்கத்தனே தோன்றும். எல்லாம் ஒன்றே என்று அறிவது தான் ஏகத்துவம். ஒன்றாக காண்கிறவன் பிறவியை அறுக்கிறான். எவன் பலவாகக் காண்கிறானோ அவன் சாவிலிருந்து சாவை அடைகிறான் என்கிறது சூதம பிரபோத உபநிடதம் ஜப்பானிய கவிஞர் பாஷோ கூறுகிறார்:

பிரபஞ்சம் சிலந்தி வலை.
வலையில் எங்கே தொட்டாலும்
வலை முழுதும் அதிர்கிறது.

அதைப்போலவே
ஓர் இலையை நாம் தொட்டால்
வானத்து நட்சத்திரங்கள் எல்லாம்
நடுங்கும்.

இலையைத்தொட்டால் நட்சத்திரங்கள் நடுங்குவது நம் கண்ணுக்குத்தெரியாமல் இருக்கலாம். ஆனால் படைப்புகள் எல்லாம் அந்தரங்கத்தில் தொடர்பு கொண்டிருக்கின்றன.

மூலம்: இது சிறகுகளின் நேரம்,  அப்துல் ரகுமான்

Song of a flower

இயற்கை அன்புடன்
திரும்ப திரும்ப சொல்லும்
பாசமுள்ள வார்த்தை நான்.

நீலவானக்கூடாரத்திளிருந்து
பச்சைக்கம்பள விரிப்பில்
விழுந்த மீன் நான்.

குளிர்காலம் கர்ப்பம் தரித்த
பஞ்சபூதங்களின் புதல்வி நான்
இளவேனிளுக்காக பெற்றுத்தந்த
குழந்தை நான்.

கோடை காலத்தின்  மடியில் தவழ்ந்தேன்
இலையுதிர் காலத்தின் படுக்கையில்  உறங்கினேன்
வைகரைப்பொழுதில்
ஒளியின் வருகையை அறிவிக்க
நான் தென்றலுடன் இணைந்தேன்.

மாலைப்பொழுதில்
பறவைகளுடன் சேர்ந்து கொண்டேன்
வெளிச்சத்திற்கு விடைகொடுத்தனுப்ப.

சமவேளிகளெல்லாம் எனது
அழகிய வண்ணங்களால் அணி செய்யப்பட்டன.
காற்றுக்கு நான் மணமூட்டினேன்.

நான் உறக்கத்தை தழுவும் பொது
இரவின் கண்கள் எனக்கு காவலிருக்கும்.
நான் விழித்த பொது
கதிரவனைக்கண்டு வெறித்தேன்.
அப்போதைய நாளின் ஒரே கண் அவன்தான்.

நான் பனித்துளி மதுவைக்குடித்தேன்.
பறவைகளின் குரல்களைக்கேட்டேன்
புல்லின் அசைவிற்க்கேட்ப நடனமாடினேன்.

நான் காதலனின் பரிசு.
நான் திருமண மாலை.
நான் மகிழ்ச்சியின் நொடி.
நான் வாழ்வோர்
இறந்தவர்க்கு கொடுக்கும் பரிசு
நான் மகிழ்ச்சியின் பகுதி.

துக்கத்தின் பாகம்.
நான் தலை தூக்கிப் பார்ப்பது
ஒளியை மட்டுமே
நான் எப்பொழும் தலைகுனிந்து
என் நிழலைப் பார்ப்பது இல்லை.

இந்த ஞானத்தைத்தான்
மனிதன் கட்டாயம் கற்றுக்கொள்ளவேண்டும்.

கலீல் ஜிப்ரான் : ஞானக் களஞ்சியம்

Zen HiHoo ...

நீரில் அந்த நிலவு
உடைகிறது மீண்டும் உடைகிறது
ஆயினும் முழுமையாய்- கவிஞர் ஷோஷு

எப்படி ஜென் கவிஞர்கள் இப்படியெல்லாம் சொல்கிறார்கள் என்பது நம்பமுடியாத ஒன்றாகவே இருக்கிறது. ஷோஷு என்ன சொல்கிறார்?

நீரில் அந்த நிலவு
உடைகிறது மீண்டும் உடைகிறது.

... காரணம் ஒவ்வொருமுறையும் காற்று வீசினாலும் அலைகள் உண்டானாலும் அந்த நிலவு ஆயிரக்கனக்கனான துண்டுகளாய் உடைகிறது. ஆனால் மீண்டும் அந்த ஏரி அமைதியானால், ஏரி முழுதும் சிதறி அலைந்த அத்தனை துண்டுகளும் ஒன்றாகச் சேர்கின்றன. ஏனெனில் அது ஒரு பிம்பம் தான் . நிலவு ஒருபோதும் உடைவதில்லை. உடைவதேல்லாம் அதன் பிம்பம் மட்டுமே. நிலவு எப்போதும் உடைவதில்லை என்பதனாலேயே அந்தப்பிம்பம் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாய் உடைந்து சிதறினால்தான் என்ன? நமது எல்லா உடல்களும், எல்லா மனங்களும் நம் பிம்பங்கலன்றி வேறென்ன? ஆயிரமாயிரம் துண்டுகளாய் உடைந்ததன்றி வேறென்ன? ஆயினும் உனது ஆன்ம இருப்பின் அடியாழத்தில் அந்த நிலவு இன்னமும் பூரனமாய் எப்போதும் போல் முழு நிலவாக இருக்கிறதே!

A state to be in

Way to oneness

Zen haikoo 1

நீயாய்த்தான் விழி மலரவேண்டும்

நிலவொளியில் குளிக்கும் 

நீள்வரி மலர்களைத் தரிசிக்க....ஜென் ஹைக்கூ ...

( நீள்வரி மலர்கள்= மூங்கில் மலர்கள்)

மற்றவர்களின் கண்களை நீ நம்ப முடியாது. அந்த அழகு அற்புதமானது. எவ்வகை விவரிப்பும்  ஈடு செய்யமுடியாத அளவு ரம்மியமானது. இதற்கு எந்த விளக்கங்களும் சொல்லமுடியாது. உனது சொந்த ஆன்ம விழிப்பு நிலை பற்றியும் இதுவே தான் உண்மை. அளவிடமுடியாத நிலையில் பரந்தும், அபூர்வச்சிறப்பும் வாய்ந்தது அது. அதன் உன்னமான அழகை நீ உன் கண்களைத் கொண்டே தரிசிக்க  வேண்டும். உன்னைத்தவிர வேறு யாரையும் விசுவாசிக்காதே . உனக்குள்ளேயே நீ அசைக்க முடியாத அளவு நம்பிக்கை கொள். அந்த ஆழ்ந்த நம்பிக்கை உனக்கு ஒரு வழியை உண்டாக்குமானால் , ஒரு குறிப்பிட்ட சத்தினி பாதத்தோடு அன்பு கொள்ளுமானால், ஒரு குறிப்பிட்ட குருவிடம்   இட்டுச் செல்லுமானால், எவ்வித  முயற்சியும் செய்யாதே. அமைதியாக அதை நிகழ அனுமதித்து விடு.காலடி ஓசையைகூட எழுப்பி விடாதே. பாக்கியம்  செய்தவனாக நீ இருந்தால் உன்னால் ஒருவரைகாணமுடியும். . அப்படி ஒரு குருவைக் கண்டு கொள்ள வாய்க்க வில்லை என்றால் எல்லோராலும் கைவிடப்பட்டவன் என்று நினைத்து மருகிக்கொண்டிராதே. பிரபஞ்ச ஆன்மாவே நேரடியாக அடைய உனக்காக காத்துக்கொண்டிருக்கிறது. கொஞ்சம் அதிக தைரியம் வேண்டும். அவ்வளவு தான். கொஞ்சம் அதிக தைரியம் அல்லது ஒரு குரு , இந்த இரண்டுக்கான சாத்தியம் எந்த நேரத்திலும் உண்டு. எந்த வயதினிலும்  உண்டு.

மூலம்: பிரபஞ்ச ரகசியம், ஓஷோ 

Karai Siththar 1

ஓம்  எனும் ஒரேழுத்தே எவைக்கும்  மூலம்
        ஓமுக்குள் மூவெழுத்தாம் ஊமையொன்றாம்
ஆமென்னும் அகரமடா பரமாஹந்தை
        அகண்டபரி பூரணமாம் ஆட்சியாகும்
ஊமென்னு முகரமடா உருவமாகும்
        உயிர்பபாகி  எட்டிரண்டா யோடும் சாடும்
மாமென்னும் மகரத்தின் மெய்தான் நீண்ட
        மாயாத மாயையென வளருங் கண்டாய்  .  273


ஊமை  எழுத் தொன்றுலதாம் உள்ளுக்குள்ளே 
        உண்மைஎழுத் தேயதுவாங் குருவைகேளு
ஆமை எழுத்தாயடங்கி மடங்கியப்பால்
        ஆணவமா மலஞ்சுட்டே யாரதாரத்
தூமை எழுத்தைம்பா நொண்ட்ரான மாத்ரைத்
         துரிசருத்துக் கோடிமணிக்  கோயிலுள்ளே
வாமைஎழுத் தானமனோண்மணி என்னாத்தாள்
         வைரவியப்பணிந்திட்டால் சித்தம் சித்தி    . 274

நன்றி: காரை சித்தரின் கனக வைப்பு

      

Explore within 1

Source: Thinking and Destiny HW Percival

Course of Life 6

             Angulimal is a man who wears a garland of human fingers. He had taken a vow that he would kill one thousand people; from each single person he would take one finger so that he could remember how many he had killed and he will make a garland of all those fingers. In his garland of fingers he had nine hundred and ninety-nine fingers — only one was missing. And that one was missing because his road was closed; nobody was coming that way. 

           But Gautam Buddha entered that closed road. The king had put guards on the road to prevent people, particularly strangers who didn’t know that a dangerous man lived behind the hills. The guards told Gautam Buddha, “That is not the road to be used. You will have to take a little longer route, but it is better to go a little longer than to go into the mouth of death itself.

          This is the place where Angulimal lives. Even the king has not the guts to go on this road. That man is simply mad.

“His mother used to go to him. She was the only person who used to go, once in a while, to see him, but even she stopped. The last time she went there he told her, `Now only one finger is missing, and just because you happen to be my mother...I want to warn you that if you come another time you will not go back. I need one finger desperately.

        Up to now I have not killed you because other people were available, but now nobody passes on this road except you. So I want to make you aware that next time if you come it will be your responsibility, not mine.’ Since that time his mother has not come.”



Guards: “Don’t unnecessarily take the risk.”

           Buddha: “If I don’t go then who will go? Only two things are possible: either I will change him, and I cannot miss this challenge; or I will provide him with one finger so that his desire is fulfilled. Anyway I am going to die one day. Giving my head to Angulimal will be at least of some use; otherwise one day I will die and you will put me on the funeral pyre. I think that it is better to fulfill somebody’s desire and give him peace of mind. Either he will kill me or I will kill him, but this encounter is going to happen; you just lead the way.”



          Angulimal was sitting on his rock watching. He could not believe his eyes. A very beautiful man of such immense charisma was coming towards him. Who could this man be? He had never heard of Gautam Buddha, but even this hard heart of Angulimal started feeling a certain softness towards the man. He was looking so beautiful, coming towards him. It was early morning...a cool breeze, and the sun was rising...and the birds were singing and the flowers had opened; and Buddha was coming closer and closer.

Finally Angulimal, with his naked sword in his hand, shouted:

       A: “Stop!Don’t take another step because then the responsibility will not be mine. Perhaps you don’t know who I am!”



       B: “Do you know who you are?”

       A: “This is not the point. Neither is it the place nor the time to discuss such things. Your life is in danger!”



       B: “I think otherwise — your life is in danger.”



       A: “I used to think I was mad — you are simply mad. And you go on moving closer. Then don’t say that I killed an innocent man. You look so innocent and so beautiful that I want you to go back. I will find somebody else. I can wait; there is no hurry. If I can manage nine hundred and ninety-nine...it is only a question of one more, but don’t force me to kill YOU.”



      B:“You are absolutely blind. You can’t see a simple thing: I am not moving towards you, you are moving towards me.”



      A: “This is sheer craziness! Anybody can see that you are moving and I am standing on my rock. I have not moved a single inch.”



      B: “Nonsense! The truth is, since the day I became enlightened I have not moved a single inch. I am centered, utterly centered, no movement. And your mind is continuously moving round and round in circles...and you have the guts to tell to me to stop. You stop! I have stopped long ago.”



      A: “It seems you are impossible, you are incurable. You are bound to be killed. I will feel sorry, but what can I do? I have never seen such a mad man.”



       Buddha came very close, and Angulimal’s hands were trembling. The man was so beautiful, so innocent, so childlike. He had already fallen in love. He had killed so many people.... He had never felt this weakness; he had never known what love is. For the first time he was full of love. So there was a contradiction: the hand was holding the sword to kill the person, and his heart was saying, “Put the sword back in the sheath.”



Buddha:“I am ready, but why is your hand shaking? — you are such a great warrior, even kings are afraid of you, and I am just a poor beggar. Except the begging bowl, I don’t have anything. You can kill me, and I will feel immensely satisfied that at least my death fulfills somebody’s desire; my life has been useful, my death has also been useful. But before you cut my head I have a small desire, and I think you will grant me a small desire before killing me.”



       A: “What do you want?”



       B: “I want you just to cut from the tree a branch which is full of flowers. I will never see these flowers again; I want to see those flowers closely, feel their fragrance and their beauty in this morning sun, their glory.”



       So Angulimal cut with his sword a whole branch full of flowers. And before he could give it to Buddha, Buddha said, “This was only half the desire; the other half is, please put the branch back on the tree.”



        A: “I was thinking from the very beginning that you are crazy. Now this is the craziest desire. How can I put this branch back?”



Buddha:“If you cannot create, you have no right to destroy. If you cannot give life, you don’t have the right to give death to any living thing.”



A moment of silence and a moment of transformation...the sword fell down from his hands. Angulimal fell down at the feet of Gautam Buddha, and he said, “I don’t know who you are, but whoever you are, take me to the same space in which you are; initiate me.”



By that time the followers of Gautam Buddha had come closer and closer.

“Don’t initiate this man, he is a murderer. And he is not an ordinary murderer; he has murdered nine hundred and ninety-nine people, all innocent, all strangers. They have not done any wrong to him. He had not even seen them before!”



           Buddha:“If I don’t initiate him, who will initiate him? And I love the man, I love his courage. And I can see tremendous possibility in him: a single man fighting against the whole world. I want this kind of people, who can stand against the whole world. Up to now he was standing against the world with a sword; now he will stand against the world with a consciousness which is far sharper than any sword. I told you that murder was going to happen, but it was not certain who was going to be murdered — either I was going to be murdered, or Angulimal.

            Now you can see Angulimal is murdered. And who I am to judge?”

He initiated Angulimal.

The question is not whether anybody is worthy or not. The question is whether you have the consciousness, the abundance of love — then forgiveness will come out of it spontaneously. It is not a calculation, it is not arithmetic.

Life is love, and living a life of love is the only religious life, the only life of prayer, peace, the only life of gratitude, grandeur, splendor. 


Source: Osho, From Here to Here

Course of Life 5

வாழ்க்கை எதிலே ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது?
ஆசையிலும் நம்பிக்கையிலுமே ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.
சராசரி மனிதனை ஆசைதான் இழுத்துச்செல்கிறது.
வேண்டும் என்கிற உள்ளம் விரிவடைந்துகொண்டே போகிறது.
போதும் என்ற மனம் சாகும்வரை வருவதில்லை.

ஐம்பது காசு நாணயம் பூமியில் கிடந்தது , ஒருவன் கைக்கு அது கிடைத்துவிட்டால்
வழி நெடுக நாணயம் கிடைக்கும் என தேடிக்கொண்டே போகிறான்.
ஒரு விஷயம் கைக்கு கிடைத்துவிட்டால், நூறு விஷ்ச்யன்களை மனது வளர்த்துக்கொள்கிறது.
ஆசை எந்தக்கட்டத்தில் நின்று விடுகிறதோ அந்தக்கட்டத்தில் சுய தரிசனம் ஆரம்பமாகிறது.

சுயதரிசனம் பூர்த்தியானவுடன், ஆண்டவன் தரிசனம் கண்ணுக்குத் தெரிகிறது.
ஆனால் எல்லோராலும் அது முடிகிறதா?
லட்சத்தில் ஒருவருக்கே ஆசையை அடக்கும் மனப்பக்குவம் வருகிறது.
என் ஆசை எப்படி வளர்ந்ததென்று எனக்கே நன்றகத்தேரிகிறது.

சிறு வயதில் , வேலையின்றி அலைந்த போது, மாதம் இருபது ரூபாயாவது கிடைக்கக்கூடிய வேலை கிடைக்காதா என்று ஏங்கினேன். கொஞ்ச நாளில் கிடைத்தது. ஆறு மாதம் தான் அந்த நிம்மதி.
மாதம் ஐம்பது ரூபாய் கிடைக்காதா என்று மனம் ஏங்கிற்று. அதுவும் கிடைத்தது. பிறகு மாதம் நூறு ரூபாயை மனது அவாவிற்று. அதுவும் கிடைத்தது. மனது ஐநூருகுத்தாவிற்று. அது ஆயிரமாக வளர்ந்தது. ஈரயிரமாகப்பெருகிற்று. யாவும் கிடைத்தன.

இப்போது நோட்டடிக்கும் உரிமையியே மனது கேட்கும் போலிருக்கிறது. எந்தக்கட்டத்திலும் மனம் பூர்த்தியாகவில்லை. இவ்வளவு போதும் என்று எண்ணுகிற நெஞ்சு, அவ்வளவு கிடைத்ததும் அடுத்த கட்டத்திற்குத் தாண்டுகிறதே ஏன்?

அதுதான் இறைவன் லீலை. ஆசைகள் அற்ற இடத்தில் குற்றங்கள் அற்றுப்போயவிடுகின்றன.  குற்றங்களும் பாவங்களும்  அற்றுப்போயவிட்டால்  மனிதனுக்கு அனுபவங்கள் இல்லாமல் போய்விடும்.
அனுபவங்கள் இல்லாவிட்டால் நன்மை தீமைகளைக்கண்டு பிடிக்க முடியாது. ஆகவே தவறுகள் மூலமாகவே மனிதன் உண்மையை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக, இறைவன் ஆசையைத்தூண்டி விடுகிறான்.

ஆசைகளை அறவே ஒழிக்கவேண்டியதில்லை. அப்படி ஒழித்துவிட்டால் வாழ்கையில் என்ன சுகம்?
அதனால் தான் தாமரை இலைத்தண்ணீர் போல் என்று போதித்தன மதங்கள். நேரிய வழியில் ஆசைகள் வரலாம். வளலராம். ஆனால் அதில் லாபமும் குறைவு . பாவமும் குறைவு.

ஆயிரம் ரூபாய் கிடைக்கும் என எதிர்பார்த்து, உனக்கு ஐநூறு கிடைத்தால் அந்த ஐநூறு உனக்கு பணமாகத்தெரியாது. இருநூறு எதிர்பார்த்து, உனக்கு ஐநூறு கிடைத்தால், நிம்மதி வந்துவிடுகிறது.
எதிர்பார்ப்பதை குறைத்துக்கொள். வருவது மனதை நிறைய வைக்கிறது. என்பதே மதங்களின் தத்துவம்.

கவிஞர் கண்ணதாசன், அர்த்தமுள்ள இந்து மதம்

Course of life 4

              கால இடங்களால் உமது உடல்கள் வரையரைக்குட்பட்டிருந்தாலும் , அவை காலத்திலும்  வெளியிலுமுள்ள எல்லப்போருட்களாலும் ஈர்க்கப்படுகின்றன. உமது எத்தனையோ அம்சங்கள் கதிரவனில் இருந்து வருபவை. கதிரவனால் வாழ்பவை. அதே போலத்தான் வானப்பெருவெளியின்  உலகங்களும் தடமில்லாப்பாதைகளும்.

             எல்லாப்பொருட்களும் மனிதனுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. அதே போல் மனிதனும் அனைத்துடனுமினைகப்பட்டுல்லான். பிரபஞ்சம் முழுதும்  ஒரே உடல்தான்.  ஒவ்வொரு துகளும்  ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்பு கொண்டவை. அதனால் நீங்களும் எல்லாவற்றுடனும் தொடர்பு கொண்டவர். வாழும்  போதே தொடர்ந்து செத்துக்கொண்டிருக்கிறீர்கள். அதே போல் சாகும் போது தொடர்ந்து வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறீர்கள். இந்த  உடலில் அல்லாமல்  போனாலும் , வேறொரு உடல் வடிவில்  இருந்து கொண்டே இருப்பீர்கள். அப்படி ஒரு உடல் கடவுளிடம்  சங்கமமாகும் வரை வாழ்வு தொடரும். அதாவது, உமது மாற்றங்கள் எல்லாம் ஒரு முடிவுக்கு வரும் வரை.

ஒரு மாற்றத்திலிருந்து இன்னொரு மாற்றத்திற்க்கான பயணத்தின் போது நாம் இந்தப் பூமிக்கு திரும்புவோமா?

           காலத்தின்  சட்டம், " திரும்பத் திரும்ப" என்பது தான். ஒரு காலத்தில் நடந்தது, மற்ற காலங்களில் மீண்டும் மீண்டும் நிகழ்ந்தே தீரும். மனிதன் விசயத்தில் இடைவெளிகள் கூடலாம் , குறையலாம். அவனது திரும்பத்திரும்ப வருவதற்கான மன உறுதியும், ஆசையையும் பொறுத்து, அது அமையும்.

           வாழ்வு என்று அறியப்படுவதின்வட்ட சுழற்சியிலிருந்து , மரணம் என்று அறியப்படுவதான வட்டச்சுழற்சிக்குள் நீங்கள் பிரவேசிக்கும் போது, பூமியின் மீது வைத்திருக்கும் தீராத தாகத்தையும், தணியாத பசியையும் எடுத்துச் செல்கிறீர்கள். பூமியின் மேல் வைத்த ஆசையின் காரணமாக பூமி மீண்டும் உம்மைத்தன் மார்பை நோக்கி இழுத்துக்கொள்கிறது. பூமி உமக்கு பாலூட்டி வளர்க்கும் காலமே உங்களைப் பால் மறக்க விலக்கும். தொடரும் ஜனன மரணங்களில் இது வே தொடரும். ஒரு காலத்தில் உங்கள் சொந்த விருப்பப்படி , மன உறுதிப்படி, உங்களை நீங்கள் மறந்து போகும் வரை அது தொடரும்.

என்றென்றைக்கும் இந்தப்பூமியை  விட்டொழிக்க வேண்டுகிறேன். அதை நான் எப்படிச் செய்வது?

பூமித்தாயையும் அவளது மக்களையும் நேசிப்பதன் மூலமாக. பூமியின் தொடர்பால் மிஞ்சி நிற்கும் எல்லாமும், அன்பாக மட்டுமே அமையும் போது, பூமி தன்னுடைய கடனிலிருந்து உங்களை விடுவித்து    விடும்.


அன்பு ஒரு பற்று. பற்று ஒரு பந்தம் தானே?

இல்லை. அன்புதான் பந்தங்களில் இருந்து விடுவிப்பது. நீங்கள் எல்லாவற்றையும் சமமாக நேசிக்கும் போது எந்தப்பற்றும் உங்களைப் பற்றாது. 

மிர்தாதின் புத்தகம்- மிகையல் நைமி. 

Course of life .3

யாதும்  ஊரே யாவரும்  கேளிர்

தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா

          நோதலும் தணிதலும் அவற்றோரன்ன

         சாதலும் புதுவது அன்றே

வாழ்தல் இனிது என மகிழ்ந்தன்றும் இலமே

முனிவின் இன்னாது என்றலும் இலமே

           மின்னொடு வானம் தண் துளி தலை இ

          காணாது கல் பொருது இரங்கும் மல்லல் பேர் யாற்று

நீர்   வழிப் படும்புனைபோல்  ஆருயிர் 

 முறைவழிப் படும் என்பது  திறவோர்

காட்சியின் தெளிந்தனம் ஆகலின் 

          மாட்சியின் பெரியோரை வியத்தலும் இலமே

         சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே

கனியன் பூங்குன்றன்

Course of life .2

The law of thought as destiny works in silence and is unseen. Its course is not perceptible by senses. A thought is a being created by the Conscious Light and Desire; and which when issued, has in it an aim, a potential, design, and a balancing factor. Like the needle of a campas, points to the final balance of the thought as a whole. The thought endures until the balancing factor has brought about an adjustment through the one who issued the thought.

            Whenever the thought , moving in its course, approaches the physical plane, it causes the one who issued it, to be in place for exteriorization of the thought. An exteriorization can happen only when there is a juncture of time, condition and place.  Every thought , once issued, endures and appears cyclically, exteriorized as a physical event.

            Events which affect a few or many, or a race or a continent, or the whole world, arrive to those whom they benefit or afflict according to the working of  the law of thought  as destiny. The thoughts press for an opening for exteriorization .

            If they are  many people whose thoughts tend towards a similar event , they are gathered even from the ends of the earth to bring about the so called accidents. In these cases , the just suffer along with the unjust. The unjust are the evil ones in the present. The just are the unrighteous of the past.

            In every life there are numerous events which are generally regarded as accidents. Such events are , to mention a few: birth at a particular time into a certain country, race , family, and religion. Birth into favourable and unfavourable conditions, birth into healthy or diseased body, birth with certain psychic tendencies and mental endowments.

            Among these are opportunities offered to enter into a trade, a business or a vocation; chance acquaintances who cause, prevent or end associations in work or commerce; and conditions which lead to or hinder marriage and friendship.

            Though the accident or the event may not reveal the whole past to him,  it may reveal that portion of the past which it is necessary for him to know.If he tries to understand, he will learn, and he will learn more, if he is willing to pay – he must pay any way.What he lears will bring him nearer to the WHOLE.

Source: Thinking and Destiny , HW Percival

           

            

Course of life.1

காலம் அனைத்தையும்  நினைவில் வைத்துக்கொள்கிறது. காலத்திடம் மறதி இல்லை. மனிதன்தன் சக மனிதனுடன் கொண்டுள்ள தொடர்பையும் , பிரபஞ்சத்தின் பிற உயிர்களோடு கொண்டுள்ள தொடர்பையும் காலம் நினைவில் வைத்திருந்து  கணக்கை தீர்த்துக்கொள்ள அவனை வற்புறுத்துகிறது.  ஒவ்வொரு வாழ்வின்  தொடர்ச்சியிலும் , மரணத்தின்தொடர்ச்சியிலும் இது நிகழ்ந்து கொண்டே வருகிறது.   

ஒரு வீடு மின்னலைத் தன்  பக்கம் இழுக்காமல் இடி அதன் மேல் விழுவதில்லை. இடி விழுவதற்கும் தனது அழிவிற்கும் அந்த வீடும் ஒரு காரணமாகிவிடுகிறது. 

ஒரு மாடு குத்தப் படுகிறவன் அதை தன்    பக்கம் குத்துவதற்கு ஈர்க்காமல் அது அவனை கொம்பால் குத்தாது. ரத்தம் சிந்தியத்தில் மாட்டை விட மனிதனின் குற்றமே அதிகம். 

கொலையுண்டவன் கொலைகாரனின் கத்தியை ரத்தத்தால் நனைக்கிறான். மரணக்குத்துக்கு இருவருமே காரணமானவர்கள். 

கொள்ளை  கொடுத்தவன் , கொள்ளையனின் செயலை வழி நடத்துகிறான். கொள்ளையில் இருவருக்குமே பங்குண்டு. 

மனிதன் தனது குழப்பத்தை தானே வரவழைத்துக் கொள்கிறான். அவற்றிற்கு எங்கே எப்போது அழைப்பு  விடுத்தான் என்பது மறந்து போய் அவற்றை எதிர்க்கிறான். 

ஆனால் காலம் மறப்பதில்லை. சரியான தருணத்தில், சரியான முகவரியில் அது அழைப்பை விநியோகிக்கவே செய்கிறது. 

அதனால் வருவதை எதிர்க்காதீர்கள். அது நீண்ட நாள் தங்கியதற்காக அல்லது அடிக்கடி வருவதற்காக அதைப்பழி வாங்க நினைக்காதீர்கள். 

கால வெளியில் விபத்துக்களே இல்லை. எல்லாம் சரியாக  திட்டமிட்டபடி  வல்லமை கொண்ட காலத்தால்  இயக்கப்படுகிறது. 

அது தவறு செய்வதும் இல்லை. எதையும் புறக்கணிப்பதும் இல்லை.  

தகவல்: மிர்தாதின் புத்தகம். 

Falling Upward

            Pathanjali Yoga has mapped the whole journey, the whole pilgrimage of man; from Sex to Samadhi, from the lowest centre ‘moolatharam ‘ to the highest centre, the very pinnacle of evolution, the sahasrathalam. Yoga divides the man into seven layers, seven steps, seven centres. The first is moolatharam, the sex centre, sun centre  and the last is sahasrathalam, the God centre. The sex centre is intrinsically moving downward. It is your connection with matter, what yoga calls ‘prakriti’- nature. The sex centre is your relation with nature, the world that you have left behind, the past. The mechanism to move downwards exists in man, animals, birds and plants but only the man has the staircase and can Fall Upward.

           The nature has mothered you up to now. Now the Mother says `leave the breast; be on your own’. Those who have understood it , they have taken the responsibility and have become siddhas and buddhas, those who have achived. Just as the genital organs are a subtle opening in the moolatharam, from the subtle opening you move downward into nature, into life, into the visible, the material, into the form. 
          
          Exactly like that , you have a non functioning organ in the crown of the head, there is also a subtle opening. When energy rushes there, that opening bursts open, and from there you come in contact with super- nature- call it God, perfected beings, siddhas, those who have already attained.

          Your body is divided into male and female. Your brain is also divided into two brains. Two hemispheres. The left side of the brain is sun brain; the right side of the brain is moon brain. Your left nostril is connected with moon centre. Your right nostril is connected to sun centre. The opposite. The right side of the brain is connected with your left side of your body and vice versa. And unless you attain to a balance between the sun and moon energy, you will not be able to transcend the sahasrathalam. 


           You cannot transcend this as man; you cannot transcend this as woman; you have to reach there just as pure consciousness – one , total, whole. The duality as man and woman have to be dropped at this centre.

         If you are a man, you have to be fully conscious of your own sun, your solar energy centre, your sex centre. When the  moolatharam is showered by consciousness , you will watch, and you will see that an energy is arising and moving into the hara centre (below the navel) into moon centre. And you will feel so blissful when the energy moves into the moon centre. All your sexual orgasms are nothing compared to it- absolutely nothing; there is ten thousand times more intensity when your sun energy moves into your own moon energy. Then the real man meets the real woman and there will be permanent orgasm. 


           If you are a women, bring your consciousness to the hara centre, and you will see your energy moving towards sun centre.

One centre is non-functioning; one is functioning. The functioning has to be joined with non-functioning: immediately, the non functioning starts to function. And when the energy is meeting, - sun and moon are becoming one- you will see that now the energy goes on rising upward. 


           In yoga symbolism, the moolatharam , the sex centre, is thought to be like a red lotus of four petals. The sahasrathalam is represented by as thousand petalled lotus- of all colours because it includes the whole.  Ordinarily, the sahasrathalam , hangs downward in your head. Once the energy moves through it, the energy makes it upward. When the lotus moves upward and blooms, it is said in yoga scriptures, “ it is as resplendent as ten million suns and ten million moons’.

Source: The Secret of Yoga- Osho

Panchagavya

Panchagavya (or Bramha koorcham)

Panchagavya consists of five products from the cow: dung, urine, milk, curd and ghee. Panchagavya is prepared and used when performing rituals for ancestors at a particular lunar phase when the person or the house is to be purified after the death of someone in the family; when a housewarming ceremony is performed in a new house to ward off evil forces; on the day a young priest is administered the Gayatri Mantra with the sacred thread; and on Maha Sivarathri day, the day of Lord Siva. There are few quotes:

Kd;g[ nghy; Kjy;tdhiu mKJ bra;tpf;f \Sk;

md;g[ nghy; J}a bre;bey; mhprp khtLbkd;fPiu

Jd;g[ nghk; kdj;Jj; bjhz;lh; Tilapy; Rke;J nghfg;

            gpd;g[ nghk; kidtpah; Md;bgw;w m";nre;jpj; brd;whh;

-       bghpag[uhzk;

Cdpy; nka  Mtp eP/ cwf;fhkhL czh;r;rp eP

Mtpd; nka Ie;Jk; eP/ mtw;Ws; epd;w J}a;ik eP

thdpbdhL kz;qk; eP/ tsk; fly; aht[k; eP

ahDk; eP/ mjdpd;wp vk;gpuhDk; eP/ ,uhknd

-       ehshapu jpt;a gpuge;jk; 845

jpUr;re;j tpUj;jk; 94

           g{tpDf; fU';fyk; bgh';F jhkiu

        MtpDf; fU';fyk; அரண் ; ma;e;jhl;Ljy;

          nfhtpYf; fU';fyk; nfhl;lKkpd;ik

          ehtpDf; fU';fyk; ekr;rpthant

-       ekr;rptha jpUg;gjpfk;

eht[f;furh;/ ehyhe;jpUKiw

        All these verses give an impression that Panchagavya is used to establish a link between living and dead, seen and unseen, physical and para physical, and earthly and heavenly forces.  Such a high esteem and status for a simple product from a common animal many sound paradoxical, but when the truth is unraveled, one is overcome with wonder.

        Earthly beings are made up of five basic-elements, viz. Earth (body dry matter), Water (90 percent of the body is water), Fire (98.4 degree celcious), Air (oxygen to every cell) and Space, which are at non-equilibrium within each of them and also among them.  This is the reason for the existence of beings with all kinds of inequalities.  Indian wisdom says that these basic units are almost at equilibrium in the cells of a cow, that is why the cow has been accepted as near divine in Indian culture, and worshipped as Goddess from time immemorial.  It is called Kamadhenu, the giver of all richness to humanity.

        The farmers used to perform worship to a cow after decorating the head and face of the cow while Nattukkottai Chettiar  community to whom the money lending was way of life in down south of the TN, worships the cow at the back and at the time of the house warming ceremony, the cow is to brought into the newly built house with its back facing the house believing that the Goddess of Prosperity (Laksmi) and Goddess of Wisdom (Saraswathi) dwell in the urine and the dung respectively.

       According to ancient texts, all the beneficent forces like gods, devas, sages, yogis and divine spirits are said to dwell in the body of the cow.  The products from the cow have the ability to bring in the flow of cosmic energy, whenever and in whatever from they are used.  Cosmic energy, even a speck of it, when made to pass through a living system, transforms the living being to wholesomeness, removing the imbalances in its physical, chemical, biological and physiological aspects and harmonizes the basic elements which results in revitalization of the growth process.

      At the famous  Srirangam temple  where the deity Swami Sriranganatha dwells, the daily practice  (during the visvaroopa dharsan by 5.00 AM) is to bring a cow, allow it to turn it 's back to the God and stand infront of the  sanctum; When the first  pooja is performed , the screen is removed at the entrance so that the God Ranganatha  could see the back of the cow where Goddess Laksmi is supposed to dwell.

The hump and horn signify the local breeds.  Hump is said to be sensitive to cosmic vibrations while horn prevents the vibration of any kind from anywhere.  Both regulates the inflow and out flow of cosmic forces in cows.  Cows and bulls kneel down if their hump is gripped with hand.  In castrated bulls, the hump is small while in un-castrated bulls, the hump is usually luxurious with dark shining hairs.  There must be a link between vitality and hump in animals.

Preparation:

a. The panchagavya is now being prepared from the raw materials sourced from exotic cows. But the potency of the Panchagavya is the best when the raw ingredients are sourced from Desi cows.

a.  The colour of the cow also matters as indicated in our ancient texts as belowand as informed by Mr.Saravana Guru, Nattasreeswaran Temple, Erode, TN:

Sl.No	Colour of the cow	Raw Material	Associated Rhishis	Sanskrit version
01	Black	Milk	Bharathwasar	Krishna go sheerum
02	White	Curd	Kausisigar	Shitha go thathi
03.	Grey (Smoke  colour)	Ghee	Kasyapar	Thumru go grithm
04	Light brown colour )	Urine	Gowthamar	Kapali go jalam
05	Red	Dung	Athri Maharishi	Raktha go mayam

 

b. There are two different versions of Panchagavya possible. One is for prevention of ailments and ward of evils (Samkara Gramam) and the other is for creative purposes (Sristi gramam) to promote growth and development. The former one is prepared with one unit  of dung + ½  the unit of Urine+ ¼ of Ghee + 1/8^th of Curd + 1/16^th of milk. The latter one is prepared with one Unit of milk + ½ unit of curd+ ¼ unit of ghee + 1/8 unit of urine + 1/16 of dung.

c. As per sage Parasarar the composition is given below:

01.   Urine from black cow (Signifying Varunan)

02.    Dung from white cow (Signifying Fire)

03.   Milk from bronze colour cow (Signifying Moon)

04.   Curd from red cow (Signifying Vayu)

05.   Ghee from light brown cow ( Signifying Sun)

Or all items can be obtained from Kapilai (light brown ) colour cow.

One unit  (palam) of urine, half thumb size dung, seven unit of milk, three unit of curd, one unit of ghee and one unit of water immersed with dharpa grass make potent Panchagavya or Brhmakoorcham. There are manthras to be chanted when handling the individual items, incorporation and preparation of Panchagavyam

d. Sage Prajapathi suggests other method as below:

One unit of dung, two units of urine, four units of ghee, eight units of milk, five units of curd.

        Even among the desi cows, there are cows with sixteen special attributes (காராம்பசு) and natural markings on the body to indicate the sacredness of the cow. There is a message that the grithm prepared out of the milk from the fifth teat (rare occurrence) of a cow cures the ailments like cancer. There is a book in Devanagari language with tamil translation which deals with curative use of Panchagavya both for physical and  psychic violations by human in day to day life. 

Joy and Sorrow

Your joy is the sorrow unmasked.

     And the selfsame well from which your

laughter rises was oftentimes filled with your tears.

    And how else can it be?

The deeper the sorrow carves into your being,

    The more joy you can contain.

Is it not the cup that holds your wine, the very

     cup that was burned in the potter’s oven?

When you are joyous, look deep into your heart

    and you shall find it is only that which has given

you sorrow that is giving the joy.

    When you are sorrowful, look again in your heart,

and you shall see that in truth

    you are weeping for that which has been your delight.

Some of you say ‘ Joy is greater than sorrow,

    And the others say, ‘ nay, sorrow is greater.’

But I say unto you, they are inseparable.

    Together they come, and when one sits

with you at your board, remember that

    the other is asleep upon your bed.

Verily you are like scales between your

    sorrow and your joy.

Only when you are empty you are beyond

    Sorrow and  joy .     --------Kahlil Gibran 

காயத்தை வாயாக்கி 

கானம் இசைக்கின்ற 

மாயத்தை குழலிடம்

வரமாய்க் கேள்

கவிதை  வரும்- அப்துல் ரகுமான்